Persian Quran | قرآن را بخوانید

Chapter 91 (Sura 91)
1; به خورشید و گسترش نور آن سوگند،
2; و به ماه هنگامی که بعد از آن درآید،
3; و به روز هنگامی که صفحه زمین را روشن سازد،
4; و به شب آن هنگام که زمین را بپوشاند،
5; و قسم به آسمان و کسی که آسمان را بنا کرده،
6; و به زمین و کسی که آن را گسترانیده،
7; و قسم به جان آدمی و آن کس که آن را (آفریده و) منظّم ساخته،
8; سپس فجور و تقوا (شرّ و خیرش) را به او الهام کرده است،
9; که هر کس نفس خود را پاک و تزکیه کرده، رستگار شده؛
10; و آن کس که نفس خویش را با معصیت و گناه آلوده ساخته، نومید و محروم گشته است!
11; قوم «ثمود» بر اثر طغیان، (پیامبرشان را) تکذیب کردند،
12; آنگاه که شقی‌ترین آنها بپاخاست،
13; و فرستاده الهی [= صالح‌] به آنان گفت: «ناقه خدا [= همان شتری که معجزه الهی بود] را با آبشخورش واگذارید (و مزاحم آن نشوید)!»
14; ولی آنها او را تکذیب و ناقه را پی کردند (و به هلاکت رساندند)؛ از این رو پروردگارشان آنها (و سرزمینشان) را بخاطر گناهانشان در هم کوبید و با خاک یکسان و صاف کرد!
15; و او هرگز از فرجام این کار [= مجازات ستمگران‌] بیم ندارد!