Persian Quran | قرآن را بخوانید

Chapter 71 (Sura 71)
1; ما نوح را به سوی قومش فرستادیم و گفتیم: «قوم خود را انذار کن پیش از آنکه عذاب دردناک به سراغشان آید!»
2; گفت: «ای قوم! من برای شما بیم‌دهنده آشکاری هستم،
3; که خدا را پرستش کنید و از مخالفت او بپرهیزید و مرا اطاعت نمایید!
4; اگر چنین کنید، خدا گناهانتان را می‌آمرزد و تا زمان معیّنی شما را عمر می‌دهد؛ زیرا هنگامی که اجل الهی فرا رسد، تأخیری نخواهد داشت اگر می‌دانستید!»
5; (نوح) گفت: «پروردگارا! من قوم خود را شب و روز (بسوی تو) دعوت کردم،
6; امّا دعوت من چیزی جز فرار از حقّ بر آنان نیفزود!
7; و من هر زمان آنها را دعوت کردم که (ایمان بیاورند و) تو آنها را بیامرزی، انگشتان خویش را در گوشهایشان قرار داده و لباسهایشان را بر خود پیچیدند، و در مخالفت اصرار ورزیدند و به شدّت استکبار کردند!
8; سپس من آنها را با صدای بلند (به اطاعت فرمان تو) دعوت کردم،
9; سپس آشکارا و نهان (حقیقت توحید و ایمان را) برای آنان بیان داشتم!
10; به آنها گفتم: «از پروردگار خویش آمرزش بطلبید که او بسیار آمرزنده است…
11; تا بارانهای پربرکت آسمان را پی در پی بر شما فرستد،
12; و شما را با اموال و فرزندان فراوان کمک کند و باغهای سرسبز و نهرهای جاری در اختیارتان قرار دهد!
13; چرا شما برای خدا عظمت قائل نیستید؟!
14; در حالی که شما را در مراحل مختلف آفرید (تا از نطفه به انسان کامل رسیدید)!
15; آیا نمی‌دانید چگونه خداوند هفت آسمان را یکی بالای دیگری آفریده است،
16; و ماه را در میان آسمانها مایه روشنایی، و خورشید را چراغ فروزانی قرار داده است؟!
17; و خداوند شما را همچون گیاهی از زمین رویانید،
18; سپس شما را به همان زمین بازمی‌گرداند، و بار دیگر شما را خارج می‌سازد!
19; و خداوند زمین را برای شما فرش گسترده‌ای قرار داد…
20; تا از راههای وسیع و دره‌های آن بگذرید (و به هر جا می‌خواهید بروید)!»
21; نوح (بعد از نومیدی از هدایت آنان) گفت: «پروردگارا! آنها نافرمانی من کردند و از کسانی پیروی نمودند که اموال و فرزندانشان چیزی جز زیانکاری بر آنها نیفزوده است!
22; و (این رهبران گمراه) مکر عظیمی به کار بردند…
23; و گفتند: دست از خدایان و بتهای خود برندارید (به خصوص) بتهای «وَد»، «سواع»، «یغوث»، «یعوق» و «نسر» را رها نکنید!
24; و آنها گروه بسیاری را گمراه کردند! خداوندا، ظالمان را جز ضلالت میفزا!»
25; (آری، سرانجام) همگی بخاطر گناهانشان غرق شدند و در آتش دوزخ وارد گشتند، و جز خدا یاورانی برای خود نیافتند!
26; نوح گفت: «پروردگارا! هیچ یک از کافران را بر روی زمین باقی مگذار!
27; چرا که اگر آنها را باقی بگذاری، بندگانت را گمراه می‌کنند و جز نسلی فاجر و کافر به وجود نمی‌آورند!
28; پروردگارا! مرا، و پدر و مادرم و تمام کسانی را که با ایمان وارد خانه من شدند، و جمیع مردان و زنان باایمان را بیامرز؛ و ظالمان را جز هلاکت میفزا!»