Persian Quran | قرآن را بخوانید

Chapter 51 (Sura 51)
1; سوگند به بادهایی که (ابرها را) به حرکت درمی‌آورند،
2; سوگند به آن ابرها که بار سنگینی (از باران را) با خود حمل می‌کنند،
3; و سوگند به کشتیهایی که به آسانی به حرکت درمی‌آیند،
4; و سوگند به فرشتگانی که کارها را تقسیم می‌کنند،
5; (آری سوگند به همه اینها) که آنچه به شما وعده شده قطعاً راست است؛
6; و بی‌شکّ (رستاخیز) و جزای اعمال واقع‌شدنی است!
7; قسم به آسمان که دارای چین و شکنهای زیباست،
8; که شما (درباره قیامت) در گفتاری مختلف و گوناگونید!
9; (تنها) کسی از ایمان به آن منحرف می‌شود که از قبول حقّ سرباز می‌زند!
10; کشته باد دروغگویان (و مرگ بر آنها)!
11; همانها که در جهل و غفلت فرو رفته‌اند،
12; و پیوسته سؤال می‌کنند: «روز جزا چه موقع است؟!»
13; (آری) همان روزی است که آنها را بر آتش می‌سوزانند!
14; (و گفته می‌شود:) بچشید عذاب خود را، این همان چیزی است که برای آن شتاب داشتید!
15; به یقین، پرهیزگاران در باغهای بهشت و در میان چشمه‌ها قرار دارند،
16; و آنچه پروردگارشان به آنها بخشیده دریافت می‌دارند، زیرا پیش از آن (در سرای دنیا) از نیکوکاران بودند!
17; آنها کمی از شب را می‌خوابیدند،
18; و در سحرگاهان استغفار می‌کردند،
19; و در اموال آنها حقّی برای سائل و محروم بود!
20; و در زمین آیاتی برای جویندگان یقین است،
21; و در وجود خود شما (نیز آیاتی است)؛ آیا نمی‌بینید؟!
22; و روزی شما در آسمان است و آنچه به شما وعده داده می‌شود!
23; سوگند به پروردگار آسمان و زمین که این مطلب حقّ است همان گونه که شما سخن می‌گویید!
24; آیا خبر مهمانهای بزرگوار ابراهیم به تو رسیده است؟
25; در آن زمان که بر او وارد شدند و گفتند: «سلام بر تو!» او گفت: «سلام بر شما که جمعیّتی ناشناخته‌اید!»
26; سپس پنهانی به سوی خانواده خود رفت و گوساله فربه (و بریان شده‌ای را برای آنها) آورد،
27; و نزدیک آنها گذارد، (ولی با تعجّب دید دست بسوی غذا نمی‌برند) گفت: «آیا شما غذا نمی‌خورید؟!»
28; و از آنها احساس وحشت کرد، گفتند: «نترس (ما رسولان و فرشتگان پروردگار توایم)!» و او را بشارت به تولّد پسری دانا دادند.
29; در این هنگام همسرش جلو آمد در حالی که (از خوشحالی و تعجّب) فریاد می‌کشید به صورت خود زد و گفت: «(آیا پسری خواهم آورد در حالی که) پیرزنی نازا هستم؟!»
30; گفتند: «پروردگارت چنین گفته است، و او حکیم و داناست!»
31; (ابراهیم) گفت: «مأموریت شما چیست ای فرستادگان (خدا)؟»
32; گفتند: «ما به سوی قوم مجرمی فرستاده شده‌ایم…
33; تا بارانی از «سنگ – گِل» بر آنها بفرستیم؛
34; سنگهایی که از ناحیه پروردگارت برای اسرافکاران نشان گذاشته شده است!»
35; ما مؤمنانی را که در آن شهرها(ی قوم لوط) زندگی می‌کردند (قبل از نزول عذاب) خارج کردیم،
36; ولی جز یک خانواده باایمان در تمام آنها نیافتیم!
37; و در آن (شهرهای بلا دیده) نشانه‌ای روشن برای کسانی که از عذاب دردناک می‌ترسند به جای گذاردیم.
38; و در (زندگی) موسی نیز (نشانه و درس عبرتی بود) هنگامی که او را با دلیلی آشکار به سوی فرعون فرستادیم؛
39; امّا او با تمام وجودش از وی روی برتافت و گفت: «این مرد یا ساحر است یا دیوانه!»
40; از این رو ما او و لشکریانش را گرفتیم و به دریا افکندیم در حالی که در خور سرزنش بود!
41; و (همچنین) در سرگذشت «عاد» (آیتی است) در آن هنگام که تندبادی بی‌باران بر آنها فرستادیم،
42; که بر هیچ چیز نمی‌گذشت مگر اینکه آن را همچون استخوانهای پوسیده می‌ساخت.
43; و نیز در سرگذشت قوم «ثمود» عبرتی است در آن هنگام که به آنان گفته شد: «مدّتی کوتاه بهره‌مند باشید (و سپس منتظر عذاب)!»
44; آنها از فرمان پروردگارشان سرباز زدند، و صاعقه آنان را فراگرفت در حالی که (خیره خیره) نگاه می‌کردند (بی‌آنکه قدرت دفاع داشته باشند)!
45; چنان بر زمین افتادند که توان برخاستن نداشتند و نتوانستند از کسی یاری طلبند!
46; همچنین قوم نوح را پیش از آنها هلاک کردیم، چرا که قوم فاسقی بودند!
47; و ما آسمان را با قدرت بنا کردیم، و همواره آن را وسعت می‌بخشیم!
48; و زمین را گستردیم، و چه خوب گستراننده‌ای هستیم!
49; و از هر چیز دو جفت آفریدیم، شاید متذکّر شوید!
50; پس به سوی خدا بگریزید، که من از سوی او برای شما بیم‌دهنده‌ای آشکارم!
51; و با خدا معبود دیگری قرار ندهید، که من برای شما از سوی او بیم‌دهنده‌ای آشکارم!
52; این گونه است که هیچ پیامبری قبل از اینها بسوی قومی فرستاده نشد مگر اینکه گفتند: «او ساحر است یا دیوانه!»
53; آیا یکدیگر را به آن سفارش می‌کردند (که همه چنین تهمتی بزنند)؟! نه، بلکه آنها قومی طغیانگرند.
54; حال که چنین است از آنها روی بگردان که هرگز در خور ملامت نخواهی بود؛
55; و پیوسته تذکّر ده، زیرا تذکّر مؤمنان را سود می‌بخشد.
56; من جنّ و انس را نیافریدم جز برای اینکه عبادتم کنند (و از این راه تکامل یابند و به من نزدیک شوند)!
57; هرگز از آنها روزی نمی‌خواهم، و نمی‌خواهم مرا اطعام کنند!
58; خداوند روزی‌دهنده و صاحب قوّت و قدرت است!
59; و برای کسانی که ستم کردند، سهم بزرگی از عذاب است همانند سهم یارانشان (از اقوام ستمگر پیشین)؛ بنابر این عجله نکنند!
60; پس وای بر کسانی که کافر شدند از روزی که به آنها وعده داده می‌شود!