Persian Quran | قرآن را بخوانید

Chapter 74 (Sura 74)
1; ای جامه خواب به خود پیچیده (و در بستر آرمیده)!
2; برخیز و انذار کن (و عالمیان را بیم ده)،
3; و پروردگارت را بزرگ بشمار،
4; و لباست را پاک کن،
5; و از پلیدی دوری کن،
6; و منّت مگذار و فزونی مطلب،
7; و بخاطر پروردگارت شکیبایی کن!
8; هنگامی که در «صور» دمیده شود،
9; آن روز، روز سختی است،
10; و برای کافران آسان نیست!
11; مرا با کسی که او را خود به تنهایی آفریده‌ام واگذار!
12; همان کسی که برای او مال گسترده‌ای قرار دادم،
13; و فرزندانی که همواره نزد او (و در خدمت او) هستند،
14; و وسایل زندگی را از هر نظر برای وی فراهم ساختم!
15; باز هم طمع دارد که بر او بیفزایم!
16; هرگز چنین نخواهد شد؛ چرا که او نسبت به آیات ما دشمنی می‌ورزد!
17; و بزودی او را مجبور می‌کنم که از قلّه زندگی بالا رود (سپس او را به زیر می‌افکنم)!
18; او (برای مبارزه با قرآن) اندیشه کرد و مطلب را آماده ساخت!
19; مرگ بر او باد! چگونه (برای مبارزه با حق) مطلب را آماده کرد!
20; باز هم مرگ بر او، چگونه مطلب (و نقشه شیطانی خود را) آماده نمود!
21; سپس نگاهی افکند،
22; بعد چهره درهم کشید و عجولانه دست به کار شد؛
23; سپس پشت (به حقّ) کرد و تکبّر ورزید،
24; و سرانجام گفت: «این (قرآن) چیزی جز افسون و سحری همچون سحرهای پیشینیان نیست!
25; این فقط سخن انسان است (نه گفتار خدا)!»
26; (امّا) بزودی او را وارد سَقَر [= دوزخ‌] می‌کنم!
27; و تو نمی‌دانی «سقر» چیست!
28; (آتشی است که) نه چیزی را باقی می‌گذارد و نه چیزی را رها می‌سازد!
29; پوست تن را بکلّی دگرگون می‌کند!
30; نوزده نفر (از فرشتگان عذاب) بر آن گمارده شده‌اند!
31; مأموران دوزخ را فقط فرشتگان (عذاب) قرار دادیم، و تعداد آنها را جز برای آزمایش کافران معیّن نکردیم تا اهل کتاب [= یهود و نصاری‌] یقین پیدا کنند و بر ایمان مؤمنان بیفزاید، و اهل کتاب و مؤمنان (در حقّانیّت این کتاب آسمانی) تردید به خود راه ندهند، و بیماردلان و کافران بگویند: «خدا از این توصیف چه منظوری دارد؟!» (آری) این گونه خداوند هر کس را بخواهد گمراه می‌سازد و هر کس را بخواهد هدایت می‌کند! و لشکریان پروردگارت را جز او کسی نمی‌داند، و این جز هشدار و تذکّری برای انسانها نیست!
32; اینچنین نیست که آنها تصوّر می‌کنند سوگند به ماه،
33; و به شب، هنگامی که (دامن برچیند و) پشت کند،
34; و به صبح هنگامی که چهره بگشاید،
35; که آن (حوادث هولناک قیامت) از مسائل مهم است!
36; هشدار و انذاری است برای همه انسانها،
37; برای کسانی از شما که می‌خواهند پیش افتند یا عقب بمانند [= بسوی هدایت و نیکی پیش روند یا نروند]!
38; (آری) هر کس در گرو اعمال خویش است،
39; مگر «اصحاب یمین» (که نامه اعمالشان را به نشانه ایمان و تقوایشان به دست راستشان می‌دهند)!
40; آنها در باغهای بهشتند، و سؤال می‌کنند…
41; از مجرمان:
42; چه چیز شما را به دوزخ وارد ساخت؟!»
43; می‌گویند: «ما از نمازگزاران نبودیم،
44; و اطعام مستمند نمی‌کردیم،
45; و پیوسته با اهل باطل همنشین و همصدا بودیم،
46; و همواره روز جزا را انکار می‌کردیم،
47; تا زمانی که مرگ ما فرا رسید!»
48; از این رو شفاعت شفاعت‌کنندگان به حال آنها سودی نمی‌بخشد.
49; چرا آنها از تذکّر روی گردانند؟!
50; گویی گورخرانی رمیده‌اند،
51; که از (مقابل) شیری فرار کرده‌اند!
52; بلکه هر کدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانه‌ای (از سوی خدا) برای او فرستاده شود!
53; چنین نیست که آنان می‌گویند، بلکه آنها از آخرت نمی‌ترسند!
54; چنین نیست که آنها می‌گویند، آن (قرآن) یک تذکّر و یادآوری است!
55; هر کس بخواهد از آن پند می‌گیرد؛
56; و هیچ کس پند نمی‌گیرد مگر اینکه خدا بخواهد؛ او اهل تقوا و اهل آمرزش است!