Persian Quran | قرآن را بخوانید

Chapter 79 (Sura 79)
1; سوگند به فرشتگانی که (جان مجرمان را بشدّت از بدنهایشان) برمی‌کشند،
2; و فرشتگانی که (روح مؤمنان) را با مدارا و نشاط جدا می‌سازند،
3; و سوگند به فرشتگانی که (در اجرای فرمان الهی) با سرعت حرکت می‌کنند،
4; و سپس بر یکدیگر سبقت می‌گیرند،
5; و آنها که امور را تدبیر می‌کنند!
6; آن روز که زلزله‌های وحشتناک همه چیز را به لرزه درمی‌آورد،
7; و بدنبال آن، حادثه دومین [= صیحه عظیم محشر] رخ می‌دهد،
8; دلهایی در آن روز سخت مضطرب است،
9; و چشمهای آنان از شدّت ترس فروافتاده است!
10; (ولی امروز) می‌گویند: «آیا ما به زندگی مجدّد بازمی‌گردیم؟!
11; آیا هنگامی که استخوانهای پوسیده‌ای شدیم (ممکن است زنده شویم)؟!»
12; می‌گویند: «اگر قیامتی در کار باشد، بازگشتی است زیانبار!»
13; ولی (بدانید) این بازگشت تنها با یک صیحه عظیم است!
14; ناگهان همگی بر عرصه زمین ظاهر می‌گردند!
15; آیا داستان موسی به تو رسیده است؟!
16; در آن هنگام که پروردگارش او را در سرزمین مقدّس «طوی» ندا داد (و گفت):
17; به سوی فرعون برو که طغیان کرده است!
18; و به او بگو: «آیا می‌خواهی پاکیزه شوی؟!
19; و من تو را به سوی پروردگارت هدایت کنم تا از او بترسی (و گناه نکنی)؟!»
20; سپس موسی بزرگترین معجزه را به او نشان داد!
21; امّا او تکذیب و عصیان کرد!
22; سپس پشت کرد و پیوسته (برای محو آیین حق) تلاش نمود!
23; و ساحران را جمع کرد و مردم را دعوت نمود،
24; و گفت: «من پروردگار برتر شما هستم!»
25; از این رو خداوند او را به عذاب آخرت و دنیا گرفتار ساخت!
26; در این عبرتی است برای کسی که (از خدا) بترسد!
27; آیا آفرینش شما (بعد از مرگ) مشکل‌تر است یا آفرینش آسمان که خداوند آن را بنا نهاد؟!
28; سقف آن را برافراشت و آن را منظّم ساخت،
29; و شبش را تاریک و روزش را آشکار نمود!
30; و زمین را بعد از آن گسترش داد،
31; و از آن آب و چراگاهش را بیرون آورد،
32; و کوه‌ها را ثابت و محکم نمود!
33; همه اینها برای بهره‌گیری شما و چهارپایانتان است!
34; هنگامی که آن حادثه بزرگ رخ دهد،
35; در آن روز انسان به یاد کوششهایش می‌افتد،
36; و جهنّم برای هر بیننده‌ای آشکار می‌گردد،
37; امّا آن کسی که طغیان کرده،
38; و زندگی دنیا را مقدّم داشته،
39; مسلّماً دوزخ جایگاه اوست!
40; و آن کس که از مقام پروردگارش ترسان باشد و نفس را از هوی بازدارد،
41; قطعاً بهشت جایگاه اوست!
42; و از تو درباره قیامت می‌پرسند که در چه زمانی واقع می‌شود؟!
43; تو را با یادآوری این سخن چه کار؟!
44; نهایت آن به سوی پروردگار تو است (و هیچ کس جز خدا از زمانش آگاه نیست)!
45; کار تو فقط بیم‌دادن کسانی است که از آن می‌ترسند!
46; آنها در آن روز که قیام قیامت را می‌بینند چنین احساس می‌کنند که گویی توقّفشان (در دنیا و برزخ) جز شامگاهی یا صبح آن بیشتر نبوده است!