Persian Quran | قرآن را بخوانید

Chapter 37 (Sura 37)
1; سوگند به (فرشتگان) صف‌کشیده (و منظّم)
2; و به نهی‌کنندگان و (بازدارندگان)
3; و تلاوت‌کنندگان پیاپی آیات الهی…
4; که معبود شما یگانه است؛
5; پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آنهاست، و پروردگار مشرقها!
6; ما آسمان نزدیک [= پایین‌] را با ستارگان آراستیم،
7; تا آن را از هر شیطان خبیثی حفظ کنیم!
8; آنها نمی‌توانند به (سخنان) فرشتگان عالم بالا گوش فرادهند، (و هرگاه چنین کنند) از هر سو هدف قرارمی‌گیرند!
9; آنها به شدّت به عقب رانده می‌شوند؛ و برای آنان مجازاتی دائم است!
10; مگر آنها که در لحظه‌ای کوتاه برای استراق سمع به آسمان نزدیک شوند، که «شهاب ثاقب» آنها را تعقیب می‌کند!
11; از آنان بپرس: «آیا آفرینش (و معاد) آنان سخت‌تر است یا آفرینش فرشتگان (و آسمانها و زمین)؟! ما آنان را از گل چسبنده‌ای آفریدیم!
12; تو از انکارشان تعجّب می‌کنی، ولی آنها مسخره می‌کنند!
13; و هنگامی که به آنان تذکّر داده شود، هرگز متذکّر نمی‌شوند!
14; و هنگامی که معجزه‌ای را ببینند، دیگران را نیز به استهزا دعوت می‌کنند!
15; و می‌گویند: «این فقط سحری آشکار است!
16; آیا هنگامی که ما مُردیم و به خاک و استخوان مبدّل شدیم، بار دیگر برانگیخته خواهیم شد؟!
17; یا پدران نخستین ما (بازمی‌گردند)؟!»
18; بگو: «آری، همه شما زنده می‌شوید در حالی که خوار و کوچک خواهید بود!
19; تنها یک صیحه عظیم واقع می‌شود، ناگهان همه (از قبرها برمی‌خیزند و) نگاه می‌کنند!
20; و می‌گویند: «ای وای بر ما، این روز جزاست!»
21; (آری) این همان روز جدایی (حقّ از باطل) است که شما آن را تکذیب می‌کردید!
22; (در این هنگام به فرشتگان دستور داده می‌شود:) ظالمان و همردیفانشان و آنچه را می‌پرستیدند…
23; (آری آنچه را) جز خدا می‌پرستیدند جمع کنید و بسوی راه دوزخ هدایتشان کنید!
24; آنها را نگهدارید که باید بازپرسی شوند!
25; شما را چه شده که از هم یاری نمی‌طلبید؟!
26; ولی آنان در آن روز تسلیم قدرت خداوندند!
27; (و در این حال) رو به یکدیگر کرده و از هم می‌پرسند…
28; گروهی (می‌گویند: «شما رهبران گمراهی بودید که به ظاهر) از طریق خیرخواهی و نیکی وارد شدید امّا جز فریب چیزی در کارتان نبود)!»
29; (آنها در جواب) می‌گویند: «شما خودتان اهل ایمان نبودید (تقصیر ما چیست)؟!
30; ما هیچ گونه سلطه‌ای بر شما نداشتیم، بلکه شما خود قومی طغیانگر بودید!
31; اکنون فرمان پروردگارمان بر همه ما مسلّم شده، و همگی از عذاب او می‌چشیم!
32; ما شما را گمراه کردیم، همان گونه که خود گمراه بودیم!
33; (آری) همه آنها [= پیشوایان و پیروان گمراه‌] در آن روز در عذاب الهی مشترکند!
34; ما این گونه با مجرمان رفتار می‌کنیم!
35; چرا که وقتی به آنها گفته می‌شد: «معبودی جز خدا وجود ندارد»، تکبّر و سرکشی می‌کردند…
36; و پیوسته می‌گفتند: «آیا ما معبودان خود را بخاطر شاعری دیوانه رها کنیم؟!»
37; چنین نیست، او حقّ را آورده و پیامبران پیشین را تصدیق کرده است!
38; اما شما (مستکبران کوردل) بطور مسلّم عذاب دردناک (الهی) را خواهید چشید!
39; و جز به آنچه انجام می‌دادید کیفر داده نمی‌شوید،
40; جز بندگان مخلص خدا (که از این کیفرها برکنارند)!
41; برای آنان [= بندگان مخلص‌] روزی معیّن و ویژه‌ای است،
42; میوه‌ها(ی گوناگون پر ارزش)، و آنها گرامی داشته می‌شوند…
43; در باغهای پر نعمت بهشت؛
44; در حالی که بر تختها رو به روی یکدیگر تکیه زده‌اند،
45; و گرداگردشان قدحهای لبریز از شراب طهور را می‌گردانند؛
46; شرابی سفید و درخشنده، و لذّتبخش برای نوشندگان؛
47; شرابی که نه در آن مایه تباهی عقل است و نه از آن مست می‌شوند!
48; و نزد آنها همسرانی زیبا چشم است که جز به شوهران خود عشق نمی‌ورزند.
49; گویی از (لطافت و سفیدی) همچون تخم‌مرغهایی هستند که (در زیر بال و پر مرغ) پنهان مانده (و دست انسانی هرگز آن را لمس نکرده است)!
50; (در حالی که آنها غرق گفتگو هستند) بعضی رو به بعضی دیگر کرده می‌پرسند…
51; کسی از آنها می‌گوید: «من همنشینی داشتم…
52; که پیوسته می‌گفت: آیا (به راستی) تو این سخن را باور کرده‌ای…
53; که وقتی ما مُردیم و به خاک و استخوان مبدّل شدیم، (بار دیگر) زنده می‌شویم و جزا داده خواهیم شد؟!»
54; (سپس) می‌گوید: «آیا شما می‌توانید از او خبری بگیرید؟»
55; اینجاست که نگاهی می‌کند، ناگهان او را در میان دوزخ می‌بیند.
56; می‌گوید: «به خدا سوگند نزدیک بود مرا (نیز) به هلاکت بکشانی!
57; و اگر نعمت پروردگارم نبود، من نیز از احضارشدگان (در دوزخ) بودم!
58; (سپس به یاران خود می‌گوید: ای دوستان!) آیا ما هرگز نمی‌میریم (و در بهشت جاودانه خواهیم بود)،
59; و جز همان مرگ اول، مرگی به سراغ ما نخواهد آمد، و ما هرگز عذاب نخواهیم شد.
60; راستی این همان پیروزی بزرگ است!
61; آری، برای مثل این، باید عمل‌کنندگان عمل کنند!
62; آیا این (نعمتهای جاویدان بهشتی) بهتر است یا درخت (نفرت‌انگیز) زقّوم؟!
63; ما آن را مایه درد و رنج ظالمان قرار دادیم!
64; آن درختی است که از قعر جهنّم می‌روید!
65; شکوفه آن مانند سرهای شیاطین است!
66; آنها [= مجرمان‌] از آن می‌خورند و شکمها را از آن پر می‌کنند!
67; سپس روی آن آب داغ متعفّنی می‌نوشند!
68; سپس بازگشت آنها به سوی جهنّم است!
69; چرا که آنها پدران خود را گمراه یافتند،
70; با این حال به سرعت بدنبال آنان کشانده می‌شوند!
71; و قبل از آنها بیشتر پیشینیان (نیز) گمراه شدند!
72; ما در میان آنها انذارکنندگانی فرستادیم،
73; ولی بنگر عاقبت انذارشوندگان چگونه بود!
74; مگر بندگان مخلص خدا!
75; و نوح، ما را خواند (و ما دعای او را اجابت کردیم)؛ و چه خوب اجابت کننده‌ای هستیم!
76; و او و خاندانش را از اندوه بزرگ رهایی بخشیدیم،
77; و فرزندانش را همان بازماندگان (روی زمین) قرار دادیم،
78; و نام نیک او را در میان امّتهای بعد باقی نهادیم.
79; سلام بر نوح در میان جهانیان باد!
80; ما این گونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم!
81; چرا که او از بندگان باایمان ما بود!
82; سپس دیگران [= دشمنان او] را غرق کردیم!
83; و از پیروان او ابراهیم بود؛
84; (به خاطر بیاور) هنگامی را که با قلب سلیم به پیشگاه پروردگارش آمد؛
85; هنگامی که به پدر و قومش گفت: «اینها چیست که می‌پرستید؟!
86; آیا غیر از خدا به سراغ این معبودان دروغین می‌روید؟!
87; شما درباره پروردگار عالمیان چه گمان می‌برید؟!
88; (سپس) نگاهی به ستارگان افکند…
89; و گفت: «من بیمارم (و با شما به مراسم جشن نمی‌آیم)!»
90; آنها از او روی برتافته و به او پشت کردند (و بسرعت دور شدند.)
91; (او وارد بتخانه شد) مخفیانه نگاهی به معبودانشان کرد و از روی تمسخر گفت: «چرا (از این غذاها) نمی‌خورید؟!
92; (اصلاً) چرا سخن نمی‌گویید؟!»
93; سپس بسوی آنها رفت و ضربه‌ای محکم با دست راست بر پیکر آنها فرود آورد (و جز بت بزرگ، همه را درهم شکست).
94; آنها با سرعت به او روی آوردند.
95; گفت: «آیا چیزی را می‌پرستید که با دست خود می‌تراشید؟!
96; با اینکه خداوند هم شما را آفریده و هم بتهایی که می‌سازید!»
97; (بت‌پرستان) گفتند: «بنای مرتفعی برای او بسازید و او را در جهنّمی از آتش بیفکنید!»
98; آنها طرحی برای نابودی ابراهیم ریخته بودند، ولی ما آنان را پست و مغلوب ساختیم!
99; (او از این مهلکه بسلامت بیرون آمد) و گفت: «من به سوی پروردگارم می‌روم، او مرا هدایت خواهد کرد!
100; پروردگارا! به من از صالحان [= فرزندان صالح‌] ببخش!»
101; ما او [= ابراهیم‌] را به نوجوانی بردبار و صبور بشارت دادیم!
102; هنگامی که با او به مقام سعی و کوشش رسید، گفت: «پسرم! من در خواب دیدم که تو را ذبح می‌کنم، نظر تو چیست؟» گفت «پدرم! هر چه دستور داری اجرا کن، به خواست خدا مرا از صابران خواهی یافت!»
103; هنگامی که هر دو تسلیم شدند و ابراهیم جبین او را بر خاک نهاد…
104; او را ندا دادیم که: «ای ابراهیم!
105; آن رؤیا را تحقق بخشیدی (و به مأموریت خود عمل کردی)!» ما این گونه، نیکوکاران را جزا می‌دهیم!
106; این مسلّماً همان امتحان آشکار است!
107; ما ذبح عظیمی را فدای او کردیم،
108; و نام نیک او را در امّتهای بعد باقی نهادیم!
109; سلام بر ابراهیم!
110; این گونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم!
111; او از بندگان باایمان ما است!
112; ما او را به اسحاق -پیامبری از شایستگان- بشارت دادیم!
113; ما به او و اسحاق برکت دادیم؛ و از دودمان آن دو، افرادی بودند نیکوکار و افرادی آشکارا به خود ستم کردند!
114; ما به موسی و هارون نعمت بخشیدیم!
115; و آن دو و قومشان را از اندوه بزرگ نجات دادیم!
116; و آنها را یاری کردیم تا بر دشمنان خود پیروز شدند!
117; ما به آن دو، کتاب روشنگر دادیم،
118; و آن دو را به راه راست هدایت نمودیم!
119; و نام نیکشان را در اقوام بعد باقی گذاردیم!
120; سلام بر موسی و هارون!
121; ما این گونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم!
122; آن دو از بندگان مؤمن ما بودند!
123; و الیاس از رسولان (ما) بود!
124; به خاطر بیاور هنگامی را که به قومش گفت: «آیا تقوا پیشه نمی‌کنید؟!
125; آیا بت «بعل» را می‌خوانید و بهترین آفریدگارها را رها می‌سازید؟!
126; خدایی که پروردگار شما و پروردگار نیاکان شماست!»
127; امّا آنها او را تکذیب کردند؛ ولی به یقین همگی (در دادگاه عدل الهی) احضار می‌شوند!
128; مگر بندگان مخلص خدا!
129; ما نام نیک او را در میان امّتهای بعد باقی گذاردیم!
130; سلام بر الیاسین!
131; ما این گونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم!
132; او از بندگان مؤمن ما است!
133; و لوط از رسولان (ما) است!
134; و به خاطر بیاور زمانی را که او و خاندانش را همگی نجات دادیم،
135; مگر پیرزنی که از بازماندگان بود (و به سرنوشت آنان گرفتار شد)!
136; سپس بقیه را نابود کردیم!
137; و شما پیوسته صبحگاهان از کنار (ویرانه‌های شهرهای) آنها می‌گذرید…
138; و (همچنین) شبانگاه؛ آیا نمی‌اندیشید؟!
139; و یونس از رسولان (ما) است!
140; به خاطر بیاور زمانی را که به سوی کشتی پر (از جمعیّت و بار) فرار کرد.
141; و با آنها قرعه افکند، (و قرعه به نام او افتاد و) مغلوب شد!
142; (او را به دریا افکندند) و ماهی عظیمی او را بلعید، در حالی که مستحقّ سرزنش بود!
143; و اگر او از تسبیح‌کنندگان نبود…
144; تا روز قیامت در شکم ماهی می‌ماند!
145; (به هر حال ما او را رهایی بخشیدیم و) او را در یک سرزمین خشک خالی از گیاه افکندیم در حالی که بیمار بود!
146; و بوته کدوئی بر او رویاندیم (تا در سایه برگهای پهن و مرطوبش آرامش یابد)!
147; و او را به سوی جمعیّت یکصد هزار نفری -یا بیشتر- فرستادیم!
148; آنها ایمان آوردند، از این رو تا مدّت معلومی آنان را از مواهب زندگی بهره‌مند ساختیم!
149; از آنان بپرس: آیا پروردگارت دخترانی دارد و پسران از آن آنهاست؟!
150; آیا ما فرشتگان را مؤنث آفریدیم و آنها ناظر بودند؟!
151; دانید آنها با این تهمت بزرگشان می‌گویند:
152; «خداوند فرزند آورده!» ولی آنها به یقین دروغ می‌گویند!
153; آیا دختران را بر پسران ترجیح داده است؟!
154; شما را چه شده است؟! چگونه حکم می‌کنید؟! (هیچ می‌فهمید چه می‌گویید؟!)
155; آیا متذکّر نمی‌شوید؟!
156; یا شما دلیل روشنی در این باره دارید؟
157; کتابتان را بیاورید اگر راست می‌گویید!
158; آنها [= مشرکان‌] میان او [= خداوند] و جنّ، (خویشاوندی و) نسبتی قائل شدند؛ در حالی که جنّیان بخوبی می‌دانند که این بت‌پرستان در دادگاه الهی احضار می‌شوند!
159; منزّه است خداوند از آنچه توصیف می‌کنند،
160; مگر بندگان مخلص خدا!
161; شما و آنچه را پرستش می‌کنید،
162; هرگز نمی‌توانید کسی را (با آن) فریب دهید،
163; مگر آنها که در آتش دوزخ وارد می‌شوند!
164; و هیچ یک از ما نیست جز آنکه مقام معلومی دارد؛
165; و ما همگی (برای اطاعت فرمان خداوند) به صف ایستاده‌ایم؛
166; و ما همه تسبیح‌گوی او هستیم!
167; آنها پیوسته می‌گفتند:
168; «اگر یکی از کتابهای پیشینیان نزد ما بود،
169; به یقین، ما بندگان مخلص خدا بودیم!»
170; (امّا هنگامی که این کتاب بزرگ آسمانی بر آنها نازل شد،) به آن کافر شدند؛ ولی بزودی (نتیجه کار خود را) خواهند دانست!
171; وعده قطعی ما برای بندگان فرستاده ما از پیش مسلّم شده…
172; که آنان یاری شدگانند،
173; و لشکر ما پیروزند!
174; از آنها [= کافران‌] روی بگردان تا زمان معیّنی (که فرمان جهاد فرارسد)!
175; و وضع آنها را بنگر (چه بی‌محتواست) اما بزودی (نتیجه اعمال خود را) می‌بینند!
176; آیا آنها برای عذاب ما شتاب می‌کنند؟!
177; امّا هنگامی که عذاب ما در آستانه خانه‌هایشان فرود آید، انذارشدگان صبحگاه بدی خواهند داشت!
178; از آنان روی بگردان تا زمان معیّنی!
179; و وضع کارشان را ببین؛ آنها نیز به زودی (نتیجه اعمال خود را) می‌بینند!
180; منزّه است پروردگار تو، پروردگار عزّت (و قدرت) از آنچه آنان توصیف می‌کنند.
181; و سلام بر رسولان!
182; حمد و ستایش مخصوص خداوندی است که پروردگار جهانیان است!