Thai Quran | อ่านอัลกุรอาน

Chapter 79 (Sura 79)
1; ขอสาบานด้วย (มะลาอิกะฮฺ) ผู้ฉุดกระชาก (วิญญาณของผู้ปฏิเสธศรัทธา) อย่างแรง
2; ขอสาบานด้วย (มะลาอิกะฮฺ) ผู้ชัก (วิญญาณของผู้ศรัทธา) อย่างแผ่วเบา
3; ขอสาบานด้วย (มะลาอิกะฮฺ) ที่แหวกว่ายในท้องนภากาศ
4; แล้วพวกเขา (มะลาอิกะฮฺ) ผู้รีบรุดหน้าไปอย่างว่องไว
5; แล้วพวกเขา (มะลาอิกะฮฺ) ผู้บริหารกิจการ
6; วันซึ่งการเป่าสังข์ครั้งแรกทำให้สั่นสะเทือน
7; การเป่าสังข์ครั้งสองจะติดตามมา
8; ในวันนั้นดวงจิตทั้งหลายจะตระหนก
9; สายตาของพวกเขาจะละห้อย
10; พวกเขาจะกล่าวว่า พวกเราจะถูกให้กลับไปอยู่ในสภาพเดิมอีกกระนั้นหรือ ?
11; เมื่อเราได้กลายเป็นกระดูกที่ผุแล้วกระนั้นหรือ ?
12; พวกเขากล่าวว่า ถ้าเป็นเช่นนั้นก็เป็นการกลับไปที่ขาดทุน
13; ความจริงมันเป็นเพียงเสียงก้อนครั้งเดียวเท่านั้น
14; แล้วเมื่อนั้นพวกเขาก็จะออกมายังที่ราบโล่ง
15; เรื่องราวของมูซาได้มาถึงได้มาถึงเจ้าแล้วมิใช่หรือ ?
16; ขณะที่พระเจ้าของเขาทรงเรียกเขาที่หว่างหุบเขาฏวาอันบริสุทธิ์
17; เจ้าจงไปหาฟิรเอานฺ เพราะเขาละเมิดฝ่าฝืน
18; แล้วจงกล่าวว่า ท่านประสงค์จะซักฟอกไหม ?
19; และจะให้ฉันนำท่านไปสู่พระเจ้าของท่านไหม ? เพื่อท่านจะได้ยำเกรง
20; แล้วมูซาก็แสดงให้เขาเห็นสัญญาณอันยิ่งใหญ่
21; แต่เขาได้ปฏิเสธและดื้นดัน
22; แล้วเขาก็ผินหลังกลับหนีออกไปอย่างเร็ว
23; แล้วเขาก็ได้เรียกชุมนุม แล้วประกาศออกไป
24; แล้วกล่าวว่า ฉันคือพระเจ้าสูงสุดของพวกท่าน
25; ดังนั้นอัลลอฮฺจึงคร่าเขาเป็นการลงโทษที่เป็นแบบอย่างทั้งในปรโลกและในโลกนี้
26; แท้จริงในการนี้ย่อมเป็นข้อเตือนใจสำหรับผู้ยำเกรงของอัลลอฮฺ
27; พวกเจ้าลำบากยิ่งในการสร้างกระนั้นหรือ ? หรือว่าชั้นฟ้าที่พระองค์ทรงสร้างมัน !
28; พระองค์ทรงยกให้มันสูงขึ้นแล้วทรง ทำให้มันสมบูรณ์
29; และทรงทำให้กลางคืนของมันมืดทึบ และทรงทำให้ความสว่างของมันออกมา
30; และหลังจากนั้นทรงทำให้แผ่นดินเป็นพื้นราบเรียบ
31; ทรงให้ออกมาจากแผ่นดินเป็นน้ำของมัน และทุ่งหญ้าของมัน
32; ส่วนเทือกเขานั้นทรงทำให้มันมั่นคง
33; ทั้งหมดนี้เป็นปัจจัยยังชีพสำหรับพวกเจ้า และสำหรับปศุสัตว์ของพวกเจ้า
34; ดังนั้นเมื่อความหายนะอันใหญ่หลวงได้เกิดขึ้น
35; เป็นวันที่มนุษย์จะนึกถึงสิ่งที่เขาได้ขวนขวายไว้
36; และนรกหรือเปลวไฟจะถูกเผยให้แก่ผู้ที่มองมัน
37; ส่วนผู้ที่ละเมิดฝ่าฝืนนั้น
38; และเขาได้เลือกเอาการมีชีวิตอยู่ในโลกนี้
39; ดังนั้นนรกหรือเปลวไฟคือที่พำนักของเขา
40; และส่วนผู้ที่หวาดหวั่นต่อการยืนเบื้องหน้าพระเจ้าของเขา และได้หน่วงเหนี่ยวจิตใจจากกิเลสต่ำ
41; ดังนั้นสวนสวรรค์ก็จะเป็นที่พำนักของเขา
42; พวกเขาจะถามเจ้าถึงยามอวสาน (วันกิยามะฮฺ) ว่า เมื่อใดเล่ามันจะเกิดขึ้น ?
43; ด้วยเหตุอันใดเจ้าจึงชอบกล่าวถึงมันนัก ?
44; ยังพระเจ้าของเจ้าเท่านั้นคือวาระ
45; ความจริงเจ้าเป็นแต่เพียงผู้ตักเตือนแก่คนที่หวาดหวั่นมัน (วันกิยามะฮฺ) เท่านั้น
46; วันที่พวกเขาจะเห็นมัน (วันกิยามะฮฺ) ประหนึ่งว่าพวกเขามิได้พำนักอยู่โลกนี้เว้นแต่เพียงชั่วครู่หนึ่งของยามเย็นและยามเช้าของมันเท่านั้น