Thai Quran | อ่านอัลกุรอาน

Chapter 69 (Sura 69)
1; สิ่งที่จะเกิดขึ้นอย่างแน่นอน (วันกิยามะฮฺ)
2; สิ่งที่จะเกิดขึ้นอย่างแน่นอนนั้นคืออะไร
3; และอันใดเล่าทำให้เจ้ารู้ได้ว่า สิ่งที่จะเกิดขึ้นอย่างแน่นอนนั้นคืออะไร ?
4; พวกซะมูดและพวกอ๊าดได้ปฏิเสธวันกิยามะฮฺ
5; พวกซะมูด ถูกทำลายด้วยเสียงกำปนาทที่น่ากลัว
6; ส่วนพวกอ๊าด ถูกทำลายด้วยลมพายุที่หนาวเหน็บ และเสียงดังก้อง
7; พระองค์ทรงให้อภัยนั้นเกิดขึ้นแก่พวกเขา เจ็ดคืนกับแปดวันต่อเนื่องกัน แล้วเจ้าจะเห็นหมู่ชนนั้นนอนตายอยู่เช่นนั้นประหนึ่งต้นอินทผลัมที่กลางล้มระเนระนาด
8; แล้วเจ้าเห็นอะไรบ้างหลงเหลือสำหรับพวกเขา
9; ฟิรเอานฺและพวกก่อนหน้าเขา และพวกมุอฺตะฟิกาต (เมืองของพวกลูฏซึ่งถูกพลิกแผ่นดิน) ได้กระทำความผิด
10; พวกเขาได้ฝ่าฝืนต่อร่อซูลแห่งพระเจ้าของพวกเขา ดังนั้นพระองค์จึงทรงลงโทษพวกเขาอย่างหนัก
11; เมื่อน้ำท่วมสูงขึ้น แท้จริงเราได้บรรทุกพวกเจ้าไว้ในเรือของนูหฺ
12; เพื่อเราจักได้ทำให้มันเป็นเครื่องเตือนสติแก่พวกเจ้า และหูที่สำเหนียกจะได้จดจำมันไว้อย่างแม่นยำ
13; ครั้นเมื่อเสียงเป่าครั้งแรกถูกเป่าขึ้นโดยสังข์ (เป็นสัญญาณแจ้งให้ทราบถึงวันกิยามะฮฺ)
14; แผ่นดินและเทือกเขาจะถูกยกขึ้นแล้วมันทั้งสองจะถูกกระแทกกันแตกกระจายเป็นผุยผง
15; ในวันนั้นวันกิยามะฮฺก็จะเกิดขึ้น
16; และชั้นฟ้าก็จะแยกออก แล้วมันก็จะอ่อนกำลังลงอย่างไม่เป็นระเบียบในวันนั้น
17; และมะลักก็จะปรากฏอยู่บนเวหาและ (มะลาอิกะฮฺ) จำนวนแปดท่านจะทูนบังลังก์แห่งพระเจ้าของเจ้าไว้เบื้องบนพวกเขาในวันนั้น
18; วันนั้นพวกเจ้าจะถูกนำมาอยู่ต่อหน้าพระองค์ ไม่มีความลับอันใดจะถูกปิดบังแก่พวกเจ้า
19; ส่วนผู้ที่บันทึกของเขาถูกนำมายื่นให้ทางเบื้องขวาของเขา เขาจะกล่าวว่า มาอ่านบันทึกของฉันซิ
20; ความจริงฉันนึกทีเดียวว่า ฉันจะได้พบบัญชีของฉัน
21; แล้วเขาจะมีความเป็นอยู่อย่างสุขสำราญ
22; ในสวนสวรรค์อันสูงส่ง
23; การเด็ดผลไม้ของมันอยู่แค่เอื้อมมือ
24; พวกเจ้าจงกิน จงดื่ม อย่างเกษมสำราญ เพราะสิ่งที่พวกเจ้าได้ปฏิบัติไว้ในวันเวลาที่ได้ผ่านมา
25; ส่วนผู้ที่บันทึกของเขาถูกนำมายื่นให้ทางเบื้องซ้ายของเขา เขาจะกล่าวว่า ฉันภาวนาที่จะไม่ให้บันทึกของฉันถูกนำมายื่น
26; และไม่รู้เสียเลยว่าบัญชีของฉันจะเป็นเช่นใด
27; โอ้ หากว่าความตายได้เกิดขึ้นเสียก็จะดี
28; ทรัพย์สมบัติของฉันไม่ได้คุ้มกันแก่ฉันเลย
29; อำนาจของฉันก็ได้สูญสิ้นไปจากฉันแล้ว
30; (จะมีคำบัญชาแก่มะลาอิกะฮฺว่า) จงนำเขาไป แล้วจำตรวนเสีย
31; แล้วโยนเขาเข้ากองไฟนรก
32; แล้วล่ามโซ่เขา ซึ่งความยาวของมันเจ็ดสิบศอก
33; แท้จริง เขามิได้ศรัทธาต่ออัลลอฮฺ ผู้ยิ่งใหญ่
34; และเขามิได้ส่งเสริมให้อาหารแก่คนขัดสน
35; ดังนั้น วันนี้เขาจะไม่มีมิตรสนิท ณ ที่นี้
36; และไม่มีอาหารอย่างใด นอกจากน้ำหนองที่ไหลมาจากแผลของชาวนรก
37; ไม่มีผู้ใดกินมัน นอกจากบรรดาผู้กระทำความผิด
38; เปล่าเลย ข้าขอสาบานต่อสิ่งที่พวกเจ้ามองเห็น
39; และสิ่งที่พวกเจ้ามองไม่เห็น
40; แท้จริงอัลกรุอานนั้นคือคำกล่าวของร่อซูลผู้ทรงเกียรติ
41; และมิใช่คำกล่าวของนักกวี ส่วนน้อยเท่านั้นที่พวกเจ้าศรัทธา
42; และไม่ใช่คำกล่าวของนักพยากรณ์ส่วนน้อยเท่านั้นที่พวกเจ้าใคร่ครวญ
43; เป็นการประทานมาจากพระเจ้าแห่งสากลโลก
44; และหากเขา (มุฮัมมัด) เสกสรรกล่าวคำเท็จบางคำแก่เราแล้ว
45; เราก็จะจับเขาด้วยความมั่นคง
46; แล้วเราก็จะตัดเส้นชีวิตให้ขาดไปจากเขา
47; ดังนั้นจะไม่มีผู้ใดในหมู่พวกเจ้าเป็นผู้คุ้มกันเขาได้
48; และแท้จริงอัลกุรอานนั้นเป็นข้อเตือนสติแก่บรรดาผู้ยำเกรง
49; และแท้จริงเรารู้อย่างแน่นอนว่ามีบรรดาผู้ปฏิเสธอัลกุรอานในหมู่พวกเจ้า
50; และแท้จริงอัลกุรอานนั้น เป็นการเศร้าโศกเสียใจแก่บรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธา
51; และแท้จริงอัลกุรอานนั้นคือความจริงอันเที่ยงแท้แน่นอน
52; ดังนั้นเจ้าจงให้ความบริสุทธิ์ด้วยพระนามแห่งพระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่