Thai Quran | อ่านอัลกุรอาน

Chapter 74 (Sura 74)
1; โอ้ผู้ห่มกายอยู่เอ๋ย !
2; จงลุกขึ้น แล้วประกาศตักเตือน
3; และแด่พระเจ้าของเจ้า จงให้ความเกียงไกร (ต่อพระองค์)
4; และเสื้อผ้าของเจ้า จงทำให้สะอาด
5; และสิ่งสกปรกก็จงหลบหลีกให้ห่างเสีย
6; และอย่าทำคุณ เพื่อหวังการตอบแทนอันมากมาย
7; และเพื่อพระเจ้าของเจ้าเท่านั้นจงอดทน
8; ในที่สุด เมื่อเสียงเป่าถูกเป่าขึ้น
9; นั่นคือ วันนั้น วันแห่งความยากลำบาก
10; แก่บรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธา มิใช่เป็นเรื่องง่าย
11; จงปล่อยข้าไว้กับผู้ที่ข้าได้สร้างเขาไว้แต่ลำพังเถิด
12; และข้าได้ทำให้เขามีทรัพย์สมบัติอย่างล้นเหลือ
13; และลูกหลานอย่างพรั่งพร้อม
14; และข้าได้ทำให้เขาสุขสบายอย่างราบรื่น
15; แล้วเขายังโลภที่จะให้ข้าเพิ่มพูนแก่เขาอีก
16; เปล่าเลย ! เพราะว่าเขาเป็นผู้ดื้อรั้นต่อสัญญาณต่าง ๆ ของเรา
17; ในไม่ช้าข้าจะเพิ่มพูนความยากลำบากแก่เขา
18; แท้จริงเขาได้ใคร่ครวญและคาดคะเน
19; ดังนั้นเขาได้รับความหายนะ เขาจะคาดคะเนได้อย่างไร ?
20; แล้วเขาได้รับความหายนะ เขาจะคาดคะเนได้อย่างไร ?
21; แล้วเขาได้ตรึกตรอง
22; แล้วเขาทำหน้าบูดบึ้ง และทำหน้านิ่วคิ้วขมวด
23; แล้วเขาก็ผินหลังออกไป และหยิ่งผยอง
24; แล้วเขากล่าวว่า นี่มิใช่อื่นนอกจากเป็นมายากลที่สืบทอดกันมา
25; นี่มิใช่อื่นใดนอกจากเป็นคำพูดของปุถุชน
26; ในไม่ช้าข้าจะโยนเขาเข้าสู่กองไฟที่เผาไหม้
27; และอันใดเล่าทำให้เจ้ารู้ได้ว่า สิ่งที่เผาไหม้นั้นคืออะไร ?
28; มันจะไม่เหลืออะไรเลย และมันจะไม่ปล่อยผู้ใดให้คงเหลือไว้ (เช่นกัน)
29; มันจะเผาไหม้ผิวหนังจนเกรียมดำ
30; เหนือมันมีมะลาอิกะฮฺสิบเก้าท่าน
31; และเรามิได้แต่งตั้งผู้ใดเป็นยามเฝ้าประตูนรก นอกจากมะลาอิกะฮฺเท่านั้น และเรามิได้กำหนดจำนวนของพวกเขาไว้ เว้นแต่เพื่อเป็นการทดสอบแก่บรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธา เพื่อบรรดาอะฮฺลุลกิตาบจะได้เชื่อมั่น และบรรดาผู้ศรัทธาจะได้เพิ่มพูนการศรัทธา และบรรดาอะฮฺลุลกิตาบรวมทั้งบรรดาผู้ศรัทธาจะไม่ต้องสงสัย และเพื่อบรรดาผู้ในหัวใจของพวกเขามีโรคอีกทั้งบรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธาจะกล่าวว่า อัลลอฮฺทรงประสงค์อะไรด้วยอุปมานี้ เช่นนั้นแหละอัลลอฮฺจะทรงให้หลงทางผู้ที่พระองค์ทรงประสงค์ และจะทรงชี้แนะทางแก่ผู้ที่พระองค์ทรงประสงค์และไม่มีผู้ใดรู้จำนวนไพร่พลของพระเจ้าของเจ้านอกจากพระองค์ และนี่มิใช่อื่นใดนอกจากเป็นข้อตักเตือนแก่มนุษย์
32; เปล่าเลย ขอสาบานด้วยดวงจันทร์
33; ขอสาบานด้วยกลางคืนเมือมันคล้อยไป
34; ขอสาบานด้วยยามเช้าเมื่อมันทอแสง
35; แท้จริงนรกนั้นแน่นอนเป็นหนึ่งในความหายนะอันใหญ่หลวง
36; เพื่อเป็นการเตือนสำทับแก่มนุษย์
37; สำหรับผู้ที่ประสงค์ในหมู่พวกเจ้าจะรุดหน้า (ไปสู่ความดี) หรือจะรั้งท้าย (เพื่อกระทำความชั่ว)
38; แต่ละชีวิตย่อมถูกค้ำประกันกับสิ่งที่มันขวนขวายไป
39; ยกเว้นบรรดาผู้อยู่เบื้องขวา
40; อยู่ในสวนสวรรค์หลากหลาย พวกเขาจะไต่ถามซึ่งกันและกัน
41; เกี่ยวกับพวกที่กระทำความผิด
42; อะไรที่นำพวกท่านเข้าสู่กองไฟที่เผาไหม้
43; พวกเขากล่าวว่า เรามิได้อยู่ในหมู่ผู้ทำละหมาด
44; เรามิได้ให้อาหารแก่บรรดาผู้ขัดสน
45; และพวกเราเคยมั่วสุมอยู่กับพวกที่มั่วสุม
46; และเราเคยปฏิเสธวันแห่งการตอบแทน
47; จนกระทั่งความตายได้มาเยือนเรา
48; ดังนั้นการชะฟาอะฮฺของบรรดาผู้มีชะฟาอะฮฺจะไม่เกิดประโยชน์อันใดแก่พวกเขา
49; ดังนั้นเกิดอะไรขึ้นแก่พวกเขา โดยทีพวกเขาผินหลังออกห่างจากการเตือนสติ
50; ประหนึ่งว่าพวกเขาเป็นลาเปรียวที่ตื่นตระหนก
51; หนีจากเสือสิงห์
52; แท้จริงแล้วทุกคนในหมู่พวกเขาต้องการที่จะมีแผ่นกระดาษกางแผ่ยืนมาให้แก่เขา
53; ไม่เลยทีเดียว! ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขายังไม่กลัววันปรโลกอีกด้วย
54; เปล่ามิได้! แท้จริงนั่นคือข้อเตือนสติ
55; ฉะนั้นผู้ใดประสงค์เขาก็จะจดจำรำลึกไว้
56; และพวกเขาจะไม่จดจำรำลึกได้ เว้นแต่อัลลอฮฺจะทรงประสงค์ พระองค์เท่านั้นคือพระเจ้าแห่งการยำเกรงและพระเจ้าแห่งการให้อภัย